Chciało mu się, ale zalęgła się w nim trwoga - niejasne przeczucie, że gdy amputuje tę bliźniaczą połowę - to rusztowanie frazesów - reszta runie wraz z nimi, opadanie z sił witalnych i, bez tych widmowych połączeń, skona tym rodzajem śmierci, który zależny jest od obecności jakiejś siły metafizycznej.
Była noc - a noc to zawsze olbrzym niezmierzalny w ogromie lęku. Prwie nie zauważył, że roztańczyły się wokół widmowe cienie.
Skreślił jeszcze parę linijek - parę wersów bez smaku, zamknął oczy, przywarł czołem do kontuaru biurka i "zawiesił" tymczasem swój żywot. Nie miał ochoty dalej pisać.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz