piątek, 8 stycznia 2016
Fobiola
Żyję. Nie było cię, gdy stałam na krawędzi.
Złamana na pół, czy po trzy czwarte, nie potrafiłam policzyć.
Za dużo dobrego i złego zlewało się w jedno
Po kościach przebiegł dreszcz, jeszcze krótki oddech, zawrót głowy, tęskno mi Panie.
Nie wołałam, choć tylko to mogło pomóc. Przecież nie wierzę, że…
Tak szybko kończy się w nas świat?
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Im bardziej myślisz że świat kończy się w Tobie tym jest on bliżej Ciebie , na tyle blisko że nawet ,,zliczenie ćwiartek siebie '' staje się zadaniem całkowicie zbędnym...krawędź jest możliwością , nigdy nie preludium hipotetycznego końca.
OdpowiedzUsuńpozdrawiam serdecznie S.
Im bardziej myślisz że świat kończy się w Tobie tym jest on bliżej Ciebie , na tyle blisko że nawet ,,zliczenie ćwiartek siebie '' staje się zadaniem całkowicie zbędnym...krawędź jest możliwością , nigdy nie preludium hipotetycznego końca.
OdpowiedzUsuńpozdrawiam serdecznie S.
Bliskość świata też potrafi odebrać oddech. Bezpieczna odległość - jest coś takiego?
Usuń