Szyfrowana magia

Gdzieś blisko mnie, poza zasięgiem wzroku i rąk, na kilku pajęczych nóżkach, odchodzi magia tej godziny, tego dnia. Stara się uciec ode mnie, odgrodzić się szczelnie maską niewidzialności, wtopić w tło tarczy zegara lub wleźć pod poplamioną śladami kawy serwetę. Nie może znieść mojej niepogody i przygaszonego spojrzenia. Każe się szukać usilnie, błądzić opuszkami palców po fakturze mebli. Ze strzępków zostawionych w drogowskazie chce być zbudowana raz jeszcze. Nie mam wyboru. Muszę iść. Nie sposób bez niej wytrwać do wieczora.